مژگان نوشت

مثل کابوس میمونه. وضعیت این روزای کشور و البته جهان. کورونا اومده و درمانی براش نیست و واکسنی هم نیست. همه ماسک زده و دستکش پوشیده و البته بعضیا بدون ماسک و دستکش که خیلی نگرانشونم. مردم کشور ما که سیل و زلزله و تحریم و گرونی رو هم دارن! واقعا وضعیت بدی شده. نگرانم و ناراحت. به خصوص که دم عیده! از کلی وقت پیش فکر میکردم که میرم سبزه میگیرم، چیزای هفت سین، لباس خونه برای توی عید که تازه و نو باشه. البته تمام لباسای عیدم رو خریدم و دو تا قلم رو هم سفارش دادم اما عید دیدنی انجام میشه امسال اصلا؟ مردمی‌که چشمشون به این کاسبی دم عید بود، مردمی‌که دلخوش این خریداری عید بودن و حالشون خوب میشد با فکر بهش، خونه تکونی هم واسم شیرین به نظر میاد الان!

دم عیدی منتظر چهار تا بسته خوشگل هستم! یکی کتاب، یکی کیف، یکی شال و یکی سرم ویتامین سی واسه صورت. که این اخری خیلی غیرمنتظره بهم یه رژ هدیه دادن :) فقط مونده شلوار عیدم و یه کمربند گوچی. فردا هم میرم مانتوی عیدم که دست خیاط هست رو تحویل میگیرم انشاا... . دیگه اینکه میخواستم یه سری برم ابرو قبل عید اما میترسم به خاطر ویروس اینا. شاید خودم برم حسابی تمیز کنم ابروهامو که لازم نباشه ارایشگاه.

کتاب لبخند زنان همین الان تموم شد! چقدر زیبا بود واقعا . یه چیز خیلی جالبش این بود که میگفت جمله دوستت دارم دیوونه خیلی کلیشه ایه واسه یه رمان اما توی زندگی واقعی خیلی لذت بخشه. واقعا هم درسته. و اینکه ایت رمان خیلی واسه کسایی خوبه که دنبال یه رمان خوب دوست داشتنی هستن و البته توی پاریس هم اتفاق می‌افته که خب خیلییی خوبه. اخرش هم در کمال ناباوری دستور پخت منوی عاشقانه( که موقع خوندنشون دلم خیلیی خواست) رو اورده ان. امیدوارم یه روزی درست کنم!

نمیدونم چرا مغزم اروم و قرار نداره؛ ذهنم از اینجا میپره اونجا، از اونجا اینجا :) همش میام سر گوشی ایده بنویسم و لاک ببینم و کتاب ببینم و قرص آهن بخورم و فلان. خلاصه که خیلی خیلی ذهنم درگیره. برنامه‌های سال اینده رو تا حدود زیادی نوشتم، یعنی چیزایی که الان به ذهنم رسید رو، البته به طور کلی فعلا. واسه عید برنامه ام اینه بشینم پادکست بیزینس گوش بدم و خلاصه برداری کنم. و اینکه آروم بگیرم! شاید کتاب روان‌درمانی اگزیستانسیال رو هم تموم کنم یا حداقل یکمشو بخونم.